کیسه زیست تخریب پذیر

منابع نفتی محدود است و استفاده بیش از حد از پلیمرهای غیر قابل تجزیه زیست محیطی باعث ایجاد مشکلات جدی در محیط زیست شده است. بنابراین، این روزها به پلیمرهای قابل تجزیه و یا زیست تخریب پذیر توجه بیشتری شده است. از آنجا که پلیمرهای مصنوعی گران هستند، تمرکز بیشتر بر روی پلیمرهای طبیعی است که ذاتاً قابل تجزیه زیست هستند و می توانند نامزدهای امیدوار کننده ای برای پاسخگویی به نیازهای مختلف باشند. در میان پلیمرهای طبیعی، نشاسته مورد توجه اصلی است. با استفاده از فتوسنتز در گیاهان از دی اکسید کربن و آب احیا می شود. به دلیل تجزیه بیولوژیکی کامل، کم هزینه بودن و تجدیدپذیری، نشاسته به عنوان یکی از گزینه های امیدوار کننده برای توسعه مواد پایدار در نظر گرفته می شود. افزودن نشاسته به پلیمرهای مصنوعی ویژگی تجزیه پذیر را ایجاد می کند اما خصوصیات مکانیکی را کاهش می دهد. برای مقابله با این مشکل، نانوالیاف به پلیمرها اضافه می شود.

به عنوان فیلم های پلیمری قابل استفاده در سفره های یکبار مصرف، نایلون و ...

افزودن الیاف نانو به پلیمرها منجر به بهبود خصوصیات مکانیکی و شیمیایی می شود. تعیین قابلیت تجزیه بیولوژیکی محصول با استفاده از ISO 14855-2 انجام شد.

گواهی نانو مقیاس